-
1 tytuł
- łu; -ły; loc sg -le; mksiążka pod tytułem... — a book entitled...
tytuły sportowe — sporting honours (BRIT) lub honors (US)
tytuł naukowy/hrabiego/mistrza — academic/earl's/champion's title
obrońca tytułu — SPORT defending champion
tytuł własności — PRAWO title deed
* * *mi1. (= nazwa dzieła) title; film pod tytułem... movie titled...2. (= stopień, godność) title; obrońca tytułu sport defending champion; tytuł mistrzowski championship; tytuł szlachecki knighthood.3. (= uprawnienie) title ( do czegoś to sth); tytuł własności title deed; tytułem próby as an experiment; tytułem rekompensaty by way of compensation; z tytułu dokonań in recognition of achievements.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tytuł
-
2 mistrzostw|o
n 1. (biegłość) expertness U; (w sztuce) artistry U, mastery U- grać z właściwym sobie mistrzostwem [muzyk] to play with one’s customary artistry a. mastery2. Sport (tytuł mistrza) championship (title)- mistrzostwo ligi tenisowej the tennis league championshipThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > mistrzostw|o
-
3 pojedyn|ek
Ⅰ m anim. Myślis. lone boar Ⅱ m inanim. (G pojedynku) 1. Hist. (walka dwóch osób) duel- pojedynek na pistolety a dual of pistols- pojedynek rywali a duel between two rivals- wyzwać kogoś na pojedynek to challenge sb to a duel- zginąć w pojedynku to be killed in a duel- zabić w pojedynku to kill [sb] in a duel- walczyć w pojedynku to fight a duel2. daw. single combat (tournament) 3. Sport duel- pojedynek o tytuł mistrza świata a world championship duel, a duel for the world championship■ pojedynek na słowa verbal duelling; shouting match pot.- jestem zbyt zmęczony, żeby prowadzić pojedynnek na słowa I’m too tired for verbal duellingThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pojedyn|ek
-
4 wystrzela|ć3
pf vt Sport to shoot off- wystrzelał 233 punkty/tytuł mistrza Europy he shot off 233 points/for the European Championship titleThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wystrzela|ć3
-
5 mistrzostwo
mistrzostwo [mistʃɔstfɔ] nt1) ( kunszt)\mistrzostwo w czymś Meisterschaft f in etw +dat2) ( tytuł mistrza)\mistrzostwo świata/Europy Welt-/Europameisterschaft f
См. также в других словарях:
mistrz — m II, DB. a; lm M. owie, DB. ów 1. «człowiek przewyższający innych umiejętnością czegoś, biegłością w czymś, niedościgniony w jakiejś dziedzinie» Mistrz magii. Mistrz słowa. Mistrz strategii, szermierki. Mistrz w gastronomii, w sztuce łowieckiej … Słownik języka polskiego
